Dışardan kendine bakan kaç kişiyiz?

Bir ben var benden içeri.

Bin ben var halden hale giren. Acaba kaç kişiyiz şurada dışarıdan kendimize bakan? Duygumuzu tanımlayabilen, nedenine dair kendine sorular soran, keşifler yapan. Anlamlandırdığında sakinleşen, yeni anlama ihtiyacı olup olmadığını soran. Neden mi diyorum? Birazdan söyleyeceğim. Gün içerisinde farklı farklı düşünceler, duygular içinde çeşit çeşit tepkiler veriyoruz. Bir o duygudan bir bu duyguya savrulurken enerjimizi tüketiyor, yakınlarımızı zehirliyor, ilişkilerimizi zedeliyor ve en kötüsü kendimizi hasta ediyoruz. Farkında değiliz.

Kulak misafiri olduğum diyaloglardan, gözlem mahsulü birçok olayda fark ettiğim şey, boşuna kızıyoruz, boşuna sinirleniyoruz.

Bugün şahit olduğum hikaye şöyle. Erkeğin sesi etrafındakilerin duymasından endişe etmeden etrafa saçıldığı için mecbur misafir oldum. Şahit olduğum şey: Birbirini dinlemeyen bir çiftin konuşamamasından kaynaklı birbirlerine sürekli öfkeli bağrışları. İstanbul ulaşım kartını diğeri aldığı için (ve özür dileniyor yanlışlıkla almış alan kişi ve o kişi muhtemel eşi) erkek geç kalmış ve metroda başka çıkıştan çıkmış. Diğeri de diğer çıkışta bekliyor. Benim anladığım bu. Ama nasıl yüksek sesle birbirlerine kızıyorlar. Olayın iç yüzü nedir tam bilmiyorum. Bana süzülen veri, birbirlerini dinlemeyen ve sadece farklı çıkışlarda birbirlerini bekledikleri için ve hala konuşamadıkları için iletişim kuramayan bir çift. Gülüp geçeceğimiz o kadar çok şeyi dünyanın sonuymuş gibi algılayıp bir de ego savaşına döndürüyoruz ya, harcanan enerjiye üzülüyorum. Bedenin yaydığı stres hormonuna üzülüyorum, etrafa saçtığı gürültüye ve etkilenen insanlara üzülüyorum. Birbirimizi dinlemediğimize mi, sakince olayın neden böyle geliştiğini konuşamadığımıza mı yoksa böyle gerginlik anlarını uzatıp bir türlü bitiremediğimize üzüleyim bilemedim.

İnsanın temel sorumluluğu gibi geliyor bana. Kendini tanıması, kendini geliştirmesi. O yüzden sinirlendiği kızdığı durumlarda sanki bir kamera onları çekmiş de olayı dışarıdan bir gözlemci olarak izliyor gibi değerlendirse insan, acaba neleri fark eder? Acaba o konuya diğerinin gözünden baksa neleri fark eder? Tepkisinin nasıl gözüktüğüne, tepkiyi doğuran duyguya baksa neler farkeder. Kendine dışardan bakabilenler, kendini tanıma yolculuğunda açık ara öndeler.