Stres yönetimi 3. Yazı dizisine devam ediyorum.

Kaç yaşındasınız? 20’li, 30’lu, 40’lı, 50’li ve belki de daha da ileri yaşlar. Bunca yıldır zihninize ne ektiyseniz, o ektikleriniz düşünceye, duyguya ve davranışa dönüşüyor. Kimden satın aldığınızı hatırlamadığınız ve aslında belki de gerçekte size ait olmayan bir dolu düşüncenin ürünüyle tepkiler verip duruyorsunuz gündelik yaşamınızda.

Örneğin, babama göre trafik hep stresli bir yerdi. Ben satın almış olsaydım bu görüşü ben de yıllarca bu yükü sırtımda taşıyacaktım. Şimdiye kadar “stres eşittir …” diye neyi tanımladıysam zihnim onu zaten stres diye yaşıyor. Yöneticimi öyle kodladıysam o ne yapsa, benim için stres.

100 kişiye sorduk en popüler cevabı arıyoruz:

En çok sizi strese ne sokuyor?

Belirsizlik. Varsayalım belirsizlik diyelim birinci sırada.

Belirsizliğin nesi?

Ne olsa stres olmazdın?

Şimdiye kadar neler belirli ve kesindi?

Hayatında senin kontrolünde ve daha iyiyi yakalamak adına yapacağın neler var?

Belirsizliğin sende yarattığı rahatsız edici duyguları neler olsa dönüştürebilirsin?

Bu aklına gelen şeyler ne kadar senin kontrolünde?

Yaşamında kesin ve net olan yani belirli olan şeyler neler?

Geleceğe dair hangi pozitif potansiyeller barındırıyor olabilirsin?

Yaşamın sana sunabileceği olası pozitif potansiyel sonuçlar neler olabilir?

Bu potansiyel sonuçlar için bugünden geleceğe minicik bir adım atacak olsan bu ne olur?

Yarının getireceği potansiyel umut verici olay ne olabilir?

Gerçeklik zemininden bakarak, sana ait hangi söz, eylem ve tutumlar seni daha iyi bir geleceğe taşır?

Hayatını daha belirli hale getirmek için neler yapabilirsin?

Bu sorularla stres kaynağımıza ne kadar bakıyoruz? Belirsizliği duymuşuz birinden, satın almışız o inancı, düşünceyi, sakız gibi evirip çeviriyoruz.

Stres nedir sizin için?

Cidden tanımlayın önce. Sizi strese sokan maddeleri yazın ve yeniden kontrol edin.

Tek odağınız “burada benim kontrolümde yapacağım ne var?” sorusuna arayacağınız cevap olsun. Belki de hedeflerin altında ezildiniz stres altındasınız. Yine sorun “ne yapabilirim kendimi rahatlatmak için?” diye. Belki de yöneticinizle kendi duygu ve düşüncelerini ifade etmelisiniz, belki de “hayır” diyebilmeyi öğrenmelisiniz. Belki de artık daha medeni insanlarla daha insani bir kurumda çalışmalısınız.

Bu yazımda size çözümler sunmayacaktım aslında. Sadece sınırlı düşünüyoruz o gergin anlarda. Akıllıca düşünmeyi kapatıyor sistem. Derin nefes alıp birkaç kez, “ben şu an tam olarak ne istiyorum, neye ihtiyacım var?” diye sorun kendinize. Ve bunun için kendi kontrolünüzde minicik bir adım atın ve bunun için kendinizi kutlayın.

Sevgiler

Fatma Yıldız